![]() |
Yo estaba mal de salud pero aún no había acudido a ningún psiquiatra. Un día en casa de mis padres me metí en cama y vi un camino lleno de lobos. Al frente de ellos estaba el más valiente, el más agresivo, el más fuerte yo me acerqué pero intentó morderme. Al final nos abrazamos y lloramos juntos, entonces sentí que salía por un tunel muy estrecho y tuve la impresión de que estaba colgado por los pies y empapado en un líquido especial. Acababa de nacer.
Esto no se lo conté a nadie porque creí que era normal tener esa alucinación. El lobo estuvo conmigo cinco meses, antes de irse por un camino. Me apoyaba en todo, cogía con sus dientes mi mano cuando estaba mal... Con él a mi lado aprobé la oposición.
Un tiempo después de marcharse el lobo empecé a tener la impresión de tener una serpiente en la cabeza que me impedía pensar, me comía las neuronas. Otra en las manos, que me impedía ser hábil y otra en los pies que me impedía caminar con soltura y tranquilidad.
Luego vino el psiquiatra, ingresos, medicación, etc.
Hoy estoy mejor, tomo la medicación correctamente y procuro llevar una vida equilibrada.
Esto no se lo conté a nadie porque creí que era normal tener esa alucinación. El lobo estuvo conmigo cinco meses, antes de irse por un camino. Me apoyaba en todo, cogía con sus dientes mi mano cuando estaba mal... Con él a mi lado aprobé la oposición.
Un tiempo después de marcharse el lobo empecé a tener la impresión de tener una serpiente en la cabeza que me impedía pensar, me comía las neuronas. Otra en las manos, que me impedía ser hábil y otra en los pies que me impedía caminar con soltura y tranquilidad.
Luego vino el psiquiatra, ingresos, medicación, etc.
Hoy estoy mejor, tomo la medicación correctamente y procuro llevar una vida equilibrada.
¡ que pasada! no tengo palabras para expresar todo lo que me impresiona y emociona todo lo mal que tuviste haberlo pasado y la soledad que tuviste que haber sentido. Espero que te sientas mejor ahora ¿acudes al centro de Alume, de este blog?
ResponderEliminarCreo que é moi difícil sentir o que sentís vos nunha situación de crisis, gracias por contarlo.
ResponderEliminarme parece muy bien todo y doy gracias a mis compañeros por haber sido tan valientes redactando su propia enfermedad.
ResponderEliminaradelante, seguid con esa valentía!
Julio has hecho un esfuerzo sobrehumano para contar todo lo que te ha pasado .pero has sobrepasado tu timided y lo has logrado.ahora no puedes volver atras .
ResponderEliminarOs agradezco que hayais comprendido mi enfermedad. Gracias por leernos...
ResponderEliminar¡Un saludo!
voy a escribir unas palaabras sobre la enfermedad mental.pienso que es una enfermedad como otra cualquiera.yo hoy mismo pienso que estoy estable.
ResponderEliminarSempre sentín curiosidade por saber como serían as alucinacións e o certo é que a túa explicación me parece moi boa para resolver a miña dúbida.
ResponderEliminarImpactoume especialmente o momento no que dis que sentiches que acababas de nacer.
Agardo que sigas por moitos anos sentíndote ben, ou acudindo a alguén para axudarche cando te atopes un pouco mal.
Unha aperta forte.
Soy familiar de una enferma y siempre me resultó muy duro asimilar su enfermedad y poder comprenderla, así como hablarlo con otras personas. Gracias por ser tan valientes haciendo que todos podamos entender esta enfermedad y tengamos una idea más real. Hace falta gente valiente para que todos nos podamos implicar un poco más y aportar nuestro granito de arena para que todo vaya mejor. Es muy importante el apoyo y cariño de la familia para los enfermos.
ResponderEliminarMuchas gracias por comprender mi enfermedad y darme animos para seguir adelante. Ya se que es muy dificil comprender las enfermedades mentales.
ResponderEliminarSeguir asi de valientes, una enfermedad mental tratada y bien llevada es como otra enfermedad cualquiera, Un abrazo
ResponderEliminaros felicito, seguir asi, una enfermedad mental tratada con su medicación, es igual que otra enfermedad cualquiera. Un abrazo a todos.
ResponderEliminarOS FELICITO POR SER TAN VALIENTES Y POR SABER LEVAR TAN BIEN VUESTRA ENFERMEDAD.
ResponderEliminarLLegue hasta aqui porque tengo un familiar en vuestra situacion y necesita ayuda urgente, es mi hermano y se encuentra solo, su exmujer no quiere ni que la hija le eche una mano por eso llego hasta mi pidiendo ayuda,de no tenrme a mi hoy estaria en la calle o dios sabe donde, gracias a leeros a vosotros veo que puede tener toda una vida por delante con esperanzas y ganas d vivirla.